ಐದೂ ಬೆರಳು ತುಪ್ಪದಲ್ಲಿ, ತಲೆ ಕಡಾಯಿಯಲ್ಲಿ - ಮೀನಿನ ವ್ಯಾನು
ಫೂಟ್ ಪಾತ್ ಅಂದರೆ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಫೂಟ್ ಪಾತೆ.ಮಡಿಕೇರಿಯಲ್ಲಿ ಎರಡು ಬಸ್ಸು ನಿಲ್ದಾಣವಿದೆ. ಒಂದು ಸರ್ಕಾರಿ. ಅದು ಗುಡ್ಡದಿಂದ ಕೆಳಗಿದೆ. ಮತ್ತೊಂದು ಖಾಸಗಿ, ಅದು ಮೇಲಿದೆ. ನಮ್ಮ ಕಷ್ಟ ನೋಡಿ ಅಲ್ಲಿಯವರು ನಮಗೆ ಖಾಸಗಿ ನಿಲ್ದಾಣಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಸೂಚಿಸಿದರು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸರ್ಕಾರಿ ಬಸ್ಸು ಕೂಡ ಕೆಳಗಿನ ನಿಲ್ದಾಣಕ್ಕೆ ಬರದೆ ಮೇಲಿನಿಂದಲೇ ಹೊರಟು ಹೋಗುವುದು ಉಂಟಂತೆ.. ಸರಿ, ಅವರ ಮಾತಿನಂತೆ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಗುಡ್ಡ ಹತ್ತಿ ಮೇಲೆ ಬಂದೆ. ನನ್ನ ಜೊತೆ ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರಿದ್ದರು. ಅವರ ಪರಿಚಯ ನಾನು ಮಾಡಿ ಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನದೇ ಹೊರಳು ನನ್ನ ತಲೆಗೆ ಸಾಕಾಗದಾಗ ಮುಂಡಾಸಿನ ಚಿಂತೆ ಏಕೆ? ಅವರ್ಯಾರು, ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗ್ತಿದ್ದಾರೆ ಅಂತ ಕೂಡ ತಿಳ್ಕೊಳ್ಳೋಕೆ ಮನಸ್ಸಾಗದೆ ನನ್ನ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲೇ ನಾನಿದ್ದೆ.
ಮೇಲೆ ಬಂದು ಬಹಳಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ನಿಂತಾಗಲೂ ಮಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋಗುವ ಯಾವುದೇ ಬಸ್ಸಿನ ಅಡ್ರೆಸ್ ಕೂಡ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ. ಕಾಯ್ವುದು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ದಾರಿ ಕೂಡ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿ ಕಾಯುವುದೂ ಕಷ್ಟ ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ. ತಿನ್ನೋದಿಕ್ಕೆ, ಕುಡಿಯೋಕೆ ಹೋಟೆಲ್ ಗಳಿದ್ದವು. ರಾತ್ರಿ ಹನ್ನೊಂದು ಕಳೆಯಿತು. ಸುಬ್ರಮಣ್ಯದಿಂದ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋಗುವ ಒಂದು ಬಸ್ಸು ಬಂತು. ಈ ಎಲ್ಲಾ ಜಂಝಡ ಮರೆತು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ವಾಪಾಸು ಹೋಗಿ ಬಿಡೋಣವೇ ಅನ್ನೋ ಯೋಚನೆ ಕೂಡ ಬಂತು. ಆದರೆ ಮಂಗಳೂರಿನ ಪ್ರಯಾಣ ಮುಖ್ಯ ಆದ್ದರಿಂದ ಆ ಯೋಚನೆಯನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಂದ ಕಿತ್ತು ಹಾಕಿ ಬಸ್ಸನ್ನು ಹೋಗ ಬಿಟ್ಟೆ. ಛಳಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಾ ಹೋಯ್ತು. ನಾವು ಮಂಗಳೂರಿಗೆ ಆ ದಿನ ಹೋಗಿ ಸೇರುವ ಆಸೆ ಕ್ಷೀಣಿಸುತ್ತಾ ಹೋಯ್ತು.
ಆಗ ಒಂದು ವ್ಯಾನು ಬಂತು. ಅದು ಬರೋಕಿಂತ ಮೊದ್ಲೇ ಆದ್ರೆ ವಾಸನೆ ಬಂತು. ಅದೊಂದು ಮೀನಿನ ವ್ಯಾನು. ಮಂಗಳೂರಿನಿಂದ ಮೀನು ತುಂಬಿ ಮಡಿಕೇರಿಗೆ ಬರುತ್ತಂತೆ ದಿನವೂ. ಕೆಲವರು ಹತ್ತಿದರು. ನಾನು ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ನೋಡಿದೆ. ಈ ವಾಸನೆಯಲ್ಲಿ ಇರೋದು ಹ್ಯಾಗಪ್ಪಾಂತ. ಈಗ ನನಗೆ ಎಡ ಬಿಡಂಗಿ ಸ್ಥಿತಿ. ಒಂದೋ ಛಳಿಯಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊ, ಅಥವಾ ಮೀನು ವಾಸನೆಯಿಂದ. ಕೊನೆಗೆ ಛಳಿಯಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳೋದೇ ಮುಖ್ಯ ಅನ್ನಿಸಿ ನಾನೂ ಆ ವ್ಯಾನ್ ಹತ್ತಿದೆ.
ದೇಹ ಸ್ವಲ್ಪ ಬೆಚ್ಚಗಾಯ್ತು. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಜನ ಕೂಡೋ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಏಳು ಜನರಿದ್ದರು. ನಮ್ಮ ಕುಂಡೆ ಕೂಡ ಪೂರ್ತಿ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿರದೆ ಅರ್ದ ನೇತಾಡೋ ಸ್ಥಿತಿ. ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಯಾರಿದ್ದಾರೆ ಅಂತ ಕೂಡ ಗೊತ್ತಾಗದಷ್ಟು ಕತ್ತಲು. ಬೇರೆ ದಾರಿ ಕಾಣದೆ ಹೇಗೋ ಅಡ್ಜಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ ಕೂತೆ. ವ್ಯಾನ್ ಹೊರಟಿತು.
ಮಡಿಕೇರಿಯಿಂದ ಹೋಗುವ ಎಲ್ಲಾ ರಸ್ತೆಗಳೂ ಅಂಕು ಡೊಂಕು ಒಮ್ಮೆ ನಮ್ಮ ಪಕ್ಕದವರು ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದರೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನಾವು ಅವರ ಮೇಲೆ. ಈ ಡಾನ್ಸ್ ನಡೆದೆ ಇತ್ತು. ವ್ಯಾನ್ ತಾಳತ್ತ ಮನೆ ದಾಟಿರಬೇಕು. ಯಾವುದೇ ಕೈ ನನ್ನ ತುಣ್ಣೆಯನ್ನ ಸವರಿತು. ಮೊದ ಮೊದಲು ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಗಮನ ಕೊಡೋಕೆ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟು ಕಿಕ್ಕಿರಿದ ಸ್ಥಳ. ನಂತರ ನೋಡಿದರೆ ಎಷ್ಟೇ ತಳ್ಳಾಟದಲ್ಲೂ ಆ ಕೈ ನನ್ನ ತುಣ್ಣೆ ಬಿಟ್ಟು ಸರೀತಿರ್ಲಿಲ್ಲ. ಹೆಚ್ಚೂ ಕಡಿಮೆ ನನ್ನ ತುಣ್ಣೆಯನ್ನ ಸಪೋರ್ಟ್ ಆಗಿ ತೊಗೊಂಡು ಕುಳಿತಿರೋ ಹಾಗೇ ಕಂಡಿತು. ಈ ಪರಿಸ್ಥ್ತಿತಿಯಲ್ಲೂ ನನ್ನ ತುಣ್ಣೆ ಎದ್ದು ನಿಂತಿತು.
ಯಾರಪ್ಪಾ ಇದು ಅಂತ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿದಾಗ ಸಲಿಂಗ ಕಾಮಿಗಳ ನೆನಪು ಬಂತು. ನನ್ನ ತುಣ್ಣೆ ಸವರಿದ್ದು ಗಂಡೆ ಆಗಿದ್ದರೆ ಒದ್ದು ಹೊರ ಹಾಕ ಬೇಕೆನ್ನುವಷ್ಟು ಕೊಪಾನೂ ಬಂತು. ಸ್ವಲ್ಪ ತಾಳಿಕೊಂಡು ಆ ಕೈ ಹಿಡಿದೆ. ಮೃದುವಾದ ಕೈ. ಬಳೆ ತೊಟ್ಟಿತ್ತು. ಹಾಗೆಯೇ ಆ ಕೈಯನ್ನ ಸವರಿಕೊಂಡು ಮೇಲೆ ಹೋದರೆ ಮೈ ಜುಮ್ಮೆಂತು. ರವಿಕೆ ತೊಟ್ಟಿದ್ದ ಹೆಂಗಸಿನದು ಆ ಕೈ.
.... ಮುಂದುವರಿಯುವುದು
|