ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮಾನಭಂಗ
ಬೆಂಗಳೂರಿನಿಂದ ಮೈಸೂರಿಗೆ ಅತ್ಯಂತ ಸುಲಭದ ಪ್ರಯಾಣ ಎಂದರೆ ನಾನ್ ಸ್ಟಾಪ್ ಬಸ್ಸು. ಅದ್ರಲ್ಲೂ ಎ.ಸಿ. ಬಸ್ ಸಿಕ್ಕರಂತೂ ಸಮಯ ಹೋದದ್ದೇ ತಿಳಿಯೋಲ್ಲ. ನಾನು ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟೂ ಈ ಬಸ್ಸಿಗಳಿಗೇ ಕಾಯ್ತೇನೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ತಡವಾದರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ. ಯಾವುದೇ ಗೊಂದಲವಿಲ್ಲದೆ, ಸುಸ್ತಾಗದೆ, ಫ್ರೆಶ್ ಆಗಿ ಹೋಗಿ ಸೇರಬಹುದು. ಇವತ್ತೂ ಅದೇ ಆಯಿತು, ಒಂದೇ ವ್ಯತ್ಯಾಸ. ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಮಾನಭಂಗವಾಯ್ತು.
ಮಾನಭಂಗ ಹೆಂಗಸರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಆಗುತ್ತೆ, ಗಂಡಸರಿಗೆ ಆಗೋಲ್ಲ, ಅಂತೀರಾ... ಹಾಗಾದರೆ ಓದಿ.
ಸೂಪರ್ ಎ.ಸಿ. ಬಸ್ಸುಗಳು. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಸೀಟಿನ ಮದ್ಯೆ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಜಾಗ. ಒಂದು ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಏನು ನಡೆಯುತ್ತೆ ಅಂತ ಪಕ್ಕದ ಹಿಂದಿನ ಯಾ ಮುಂದಿನ ಸೀಟಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗೊಲ್ಲ. ಪಕ್ಕದ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಯಾರಾದ್ರೂ ಕುಳಿತಿದ್ರೆ ಮಾತ್ರ ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿಯುತ್ತೆ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಶಾಂತ, ಏಕಾಂತ ಈ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯ. ಜೊತೆಗೆ ಎ.ಸಿ. ಇರೋದ್ರಿಂದ ಕಿಡಕಿ ತೆರೆಯಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಹೊರಗಿನ ಬಿಸಿ ತಾಗೊಲ್ಲ, ಒಳಗೆ ಬಿಸಿಯಿಲ್ಲ. ಆರಾಮವೋ ಆರಾಮ.
ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಕಡಿಮೆ ಜನ ಇದ್ರು. ನನ್ನ ಪಕ್ಕದ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ. ನೆಮ್ಮದಿಯಾಯ್ತು. ಈ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಪ್ರಾಬ್ಲಮ್ ಅಂದರೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತೋರು. ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗ್ತಿದೀರಾ, ಏನ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದಾರೆ, ಮದುವೆಯಾಗಿದ್ಯಾ, ಮಕ್ಕಳೆಷ್ಟು, ಸಂಬಳ ಎಷ್ಟು ಇತ್ಯಾದಿ ಕೇಳಿ ಕೇಳಿ ಪ್ರಾಣ ತಿನ್ತಾರೆ. ಇಂತಹ ಪ್ರಯಾಣದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪುಸ್ತಕ ಕೊಡೋಷ್ಟು ನೆಮ್ಮದಿ ಮತ್ಯಾವ ಮಾತುಕತೆಗಳೂ ಕೊಡೋಲ್ಲ.
ಬಸ್ಸು ಇನ್ನೇನು ಹೊರಡಬೇಕು ಅನ್ನುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ವಯಸ್ಸಾದ ಹೆಂಗಸೊಬ್ಬಳು ಬಸ್ಸು ಹತ್ತಿದಳು. ಸಖತ್ ದಪ್ಪ ಇದ್ದಳು ಅನ್ನೋದಕ್ಕಿಂತ ಬೇಡದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಚರ್ಬಿ ತುಂಬಿತ್ತು ಎನ್ನಬಹುದು. ಫಿಗರ್ ಎಂಟರ ಬದಲು ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಫಿಗರ್ ೦ ಅಂತಲೇ ಹೇಳಬಹುದು. ಆ ಹೆಣ್ಣು ಮಗಳು ಬೇರೆಲ್ಲಾ ಸೀಟ್ ಬಿಟ್ಟು ನನ್ನ ಪಕ್ಕದ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಕೂತಿದ್ದು ನನಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಜುಗರವಾಯ್ತು. ಆದರೆ ಈಕೆಯ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡಬೇಕಿಲ್ಲ ಅನ್ನೋದು ಖುಷಿ ಕೊಡ್ತು. ನಾನು ನನ್ನ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ನನ್ನನ್ನೂ, ಬಸ್ಸನ್ನೂ ಪಕ್ಕದ ಡುಮ್ಮಿಯನ್ನೂ ಮರೆತು ಬಿಟ್ಟೆ.
ಬಸ್ಸು ಮೈಸೂರು ರಸ್ತೆ ಕೆಂಗೇರಿಯ ಹತ್ತಿರ ಬಂದಾಗ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೆ ಕೈ ಮೂಗಿನ ಕಡೆ ಹೋಯಿತು, ವಾಸನೆ ತಡೆಯಲು. ಆದರೆ ನಾನು ಎ.ಸಿ. ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ತಿಳಿದು ನಗು ಬಂತು. ನಾನು ನಗೋದು ನೋಡಿ ಡುಮ್ಮಿ ನನ್ನ ಕಡೆ ನೋಡಿದಳು. ನಾಚಿಕೆಯಿಂದ ನಾನು ನನ್ನ ಕಣ್ಣನ್ನು ಪುನಃ ಪುಸ್ತಕದ ಕಡೆ ತಿರುಗಿಸಿದೆ.
ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಡುಮ್ಮಿ ನನ್ನ ಭುಜದ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ತಲೆ ಇಟ್ಟಳು. ನೋಡಿದರೆ ನಿದ್ರೆಗೆ ಜಾರಿ ಹೋಗಿದ್ದಳು. ಇವಳು ನನ್ನನ್ನ್ಯಾಕೆ ದಿಂಬು ಮಾಡಿ ಕೊಂಡಳು ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗದೆ ಪುಸ್ತಕದ ಒಳಗೆ ಮುಳುಗಬೇಕೋ, ಈಕೇನ ಎಚ್ಚರಿಸಿ ನನ್ನ ಬಚಾಯ್ಸಿ ಕೊಳ್ಳಬೇಕೋ ಎನ್ನೋ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲೇ ಬಿಡದಿ ದಾಟಿ ಹೋಯ್ತು.
.......ಮುಂದುವರಿಯುವುದು
|